عطار
شمارهٔ ۲۷
۱
گل گفت: گلابگر چو تابم ببرد
در زیرِ جُلَیلِ غنچه خوابم ببرد
۲
من میشکفم گلابگر میآید
تا بر سرِ آتش همه آبم ببرد
نظرات