عطار
شمارهٔ ۴۰
۱
میریخت گل و ز خاک مفرش میکرد
وز بیم شدن سینه پُر آتش میکرد
۲
دردا که چو بیوفایی عمر بدید
نابرده شبی به روز، شب خوش میکرد
نظرات