عطار
شمارهٔ ۸
۱
گل بین که بر اطراف چمن مینازد
وز سوی دگر سرو و سمن مینازد
۲
هر گل که به ناز باز خندید چو صبح
از حسن تو یا ز شعرِ من مینازد
نظرات