عطار
شمارهٔ ۴۴
۱
گر زلفِ بتم نیی تو ای شب بسر آی
تا کی ز درازی تو کوتاهتر آی
۲
وی صبح اگر از دل کُهْ میندمی
یعنی که ز سنگ آخر از پرده برآی
نظرات