عطار
شمارهٔ ۳۵
۱
شمعم که خوشی میان سوزم بکُشند
گر بهتر و گر بتر فروزم بکُشند
۲
گر شمع نیم چرا به هر جمع مرا
شب میسوزند تا به روزم بکُشند
نظرات