عطار
شمارهٔ ۳
۱
در سایهٔ فقر صد جهان، وانهمه هیچ
امّید کمال و بیمِ نقصان همه هیچ
۲
بر برف توان بُرد پی یک یک چیز
اما چو بتافت آفتاب آن همه هیچ
نظرات