
عطار
شمارهٔ ۴۷
۱
دل رفت و جگر با دل ریش آمد باز
کی مرغِ ز دام جسته پیش آمد باز
۲
هر گوی که او در خمِ چوگان افتاد
هرگز نتواند که به خویش آمد باز
تصاویر و صوت


نظرات