عطار
بخش ۶ - الحكایة و التمثیل
۱
کرد درویشی ز درویشی سؤال
کآرزویت چیست ای درویش حال
۲
گفت از ملک دو عالم خشک و تر
ناچخی میبایدم اما دو سر
۳
تا بیک سر وارهانم خویش را
وز دگر سر خواجهٔ درویش را
۴
تا چو نه تو باشی و نه من پدید
حق شود بی ننگ ما روشن پدید
۵
تا درین حضرت خودی میماندت
صد جهان پر بدی میماندت
۶
زانکه گر موئی بماند از خودیت
هفت دوزخ پر برآید از بدیت
نظرات
واله