عطار
بخش ۲۹ - در بیان چار چیز که چار چیزِ دیگر را میزاید
۱
ای پسر هر کس که دارد چار چیز
چارِ دیگر هم شود موجود نیز
۲
عاقبت رسوایی آید از لجاج
خشم را نکند پشیمانی علاج
۳
بی‌گمان از کبر خیزد دشمنی
حاصل آید خواری از کاهل‌تنی
۴
چون لجوجی در میان پیدا شود
بنده از شومی او رسوا شود
۵
خشم خود را چونکه راند جاهلی
جز پشیمانیش نبود حاصلی
۶
هرکه کرد از کبر بالا گردنش
دوستان گردند آخر دشمنش
۷
کاهلی را هرکه سازد پیشه‌ای
آید از خواری به پایش تیشه‌ای
۸
خشم خود را گر فرو نخورد کسی
عاقبت بیند پشیمانی بسی
۹
هرکه او از تنبلی باشد بلید
بر قفایش شاید ار سیلی رسید
۱۰
هرکه او افتاده‌ای تن‌پرورست
نیست انسان کمتر از گاو و خرست
تصاویر و صوت
نظرات