عطار
بخش ۴۳ - در بیان آن که از دو کس احتراز میباید کرد
۱
از دو کس پرهیز کن ای هوشیار
تا نبینی نکبتی در روزگار
۲
اول از دشمن که او استیزه روست
وانگهی از صحبت نادانِ دوست
۳
خویش را از نزد دشمن دور دار
یار نادان را ز خود مهجور دار
۴
ای پسر کم گوی با مردم درشت
ور بگویی از تو گردانند پشت
۵
بهترین خُلق می‌دانی که‌راست؟
آنکه داد انصاف و انصافش نخواست
۶
چون حدیث خوب گویی با فقیر
به بود زآنَش که پوشانی حریر
۷
خشم خوردن پیشهٔ هر سرور است
تلخ باشد؛ از شکر شیرین‌تر است
۸
هر که با مردم نسازد درجهان
زندگانی تلخ دارد بی گمان
۹
آنکه شوخ است و ندارد شرم نیز
دان که ناپاک‌زاده است ای عزیز
۱۰
از ملامت تا بمانی در امان
باش دایم همنشین صالحان
نظرات
عین فرزین