عطار
بخش ۷۷ - در بیان فقر و صحبت درویشان
۱
فقر می‌دانی چه باشد ای پسر
با تو گویم گر نداری زان خبر
۲
گرچه باشد بی‌نوا در زیر دلق
خویش را منعم نماید پیش خلق
۳
گرسنه باشد ز سیری دم زند
دوستی با دشمنان خود کند
۴
گرچه باشد لاغر و خوار و ضعیف
وقت طاعت کم نباشد از حریف
۵
چون دل پر دارد و دست تهی
می‌نماید در ترازو فربهی
۶
ای پسر خود را به درویشان سپار
تا نگه دارد ترا پروردگار
۷
با فقیران هر که همدم می‌شود
در سرای خلد محرم می‌شود
نظرات