عطار
بخش ۶۶ - و له ایضاً
۱
چون رفت ز جسم جوهر روشن ما
از خار دریغ پر شود گلشن ما
۲
بر ما بروند و هیچکس نشناسد
تا زیر زمین چه میرود بر تن ما
نظرات