عطار
بخش ۶۷ - و له ایضاً
۱
هر خاک که درجهان کسی فرسود است
تنهاست که آسیای چرخش سوداست
۲
هر گرد که بر فرق عزیز تو نشست
مفشان که سرو فرق عزیزی بوده است
نظرات