باباافضل کاشانی
رباعی شمارهٔ ۱۱۲
۱
گر فضل کنی ندارم از عالم باک
ور قهر کنی، شوم به یک بار هلاک
۲
روزی صد بار گویم ای صانع پاک
مشتی خاکم، چه آید از مشتی خاک
نظرات
فرشید