باباافضل کاشانی

رباعی شمارهٔ ۱۳۵

۱

یا رب چه خوش است بی دهان خندیدن

بی منت دیده، خلق عالم دیدن

۲

بنشین و سفر کن، که به غایت نیکوست

بی زحمت پا گرد جهان گردیدن

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

هاوری

۱۳۹۷/۱۱/۰۲ - ۱۶:۲۸:۱۱

بنده در یک نسخه خطی این رباعی را به این شیوه دیدم:یا رب چه خوش است بی دهان خندیدنبی واسطه چشم، جهان را دیدنبنشین و سفر کن،که بع غایت خوبستبی منت پا،گرد جهان گردیدن

عرب عامری

۱۴۰۳/۰۵/۳۱ - ۰۶:۲۹:۵۹

ضمن سلام و احترام درسته که منظور بابا افضل در شعر، کسب حالت عرفانی بوده، یعنی مثل عرفا عزلت نشینی اختیار کن و تدبر داشته باش تا بی آنکه زحمت راه رفتن در جهان رو داشته باشی، بتونی عوالم رو سیر کنی، بیت دوم در زمان حال دقیقا برای زمان کتابخوانی میشه بکار برد. زیرا زمانی که کتاب میخوانیم، نشسته ایم و بدون اینکه به جایی برویم، می‌توانیم سیر در آفاق و انفس داشته باشیم. بسیار زیباست.