باباافضل کاشانی
رباعی شمارهٔ ۱۴۱
۱
بر سیر اگر نهاده ای دل اکنون
از پوشش و قوت خود مجو هیچ افزون
۲
خاری که ز امید خلد در پایت
خالی میکن به سوزن فکر برون
نظرات