باباافضل کاشانی
رباعی شمارهٔ ۱۵۰
۱
ای پای شرف بر سر افلاک زده
وی دم همه از خلعت لولاک زده
۲
و آنگه به سرانگشت ارادت، یک شب
درع قصب ماه فلک چاک زده
نظرات