باباافضل کاشانی

رباعی شمارهٔ ۳۷

۱

چندین غم مال و حسرت دنیا چیست

هرگز دیدی کسی که جاوید بزیست؟

۲

این یک نفسی که در تنت عاریتی ست

با عاریتی، عاریتی، باید زیست

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

ناطقه

۱۳۹۷/۰۱/۰۷ - ۱۳:۲۰:۰۳

این رباعی به خیام منسوب شده و در کنسرت اپرای خیام نیز از این رباعی استفاده شده .

محسن جهان

۱۴۰۱/۰۸/۲۹ - ۰۳:۰۸:۲۹

فیلسوف و حکیم قرن ششم در این رباعی از بی ارزشی دنیای خاکی می‌گوید: ای انسان اینهمه افسوس و اندوهناکی برای دنیای فنا پذیر برای چیست؟ آیا هیچ سراغ داری کسی زندگی ابدی داشته باشد؟ لذا نفس و جانی که در کالبد تو به عاریت گذاشته شده نیز بایست بصورت ناپایدار و عاریه‌ای در نظر گرفته شود.