باباافضل کاشانی
رباعی شمارهٔ ۴۸
۱
ای کرده فریبنده جهانت گستاخ
می آیی و می روی در او پهن و فراخ
۲
گویی نرسد مرگ به من؛ چون نرسد؟
نه پای وی آبله، نه کفشش سوراخ
نظرات
عبدالله