باباافضل کاشانی
رباعی شمارهٔ ۹۹
۱
تا کی باشی ز عافیت در پرهیز
با خلق به آشتی و با خود به ستیز؟
۲
ای خفتهٔ بی خبر اگر مرده نهای
روز آمد و رفت، تا به کی خُسبی؟ خیز!
نظرات