گنج تاریخ ما - باباطاهر - بود درد مو و درمانم از دوست

محمد

۱۳۸۸/۰۲/۰۷ - ۰۰:۱۰:۰۶

اگر قصابم از تن واکنه پوست
پاسخ: در نسخه‏ی چاپی در دسترس اینجانب از روی نسخه‏ی وحید دستگردی همین است (واکره). باید این واژه لری باشد.

نیکی

۱۳۸۹/۰۷/۱۵ - ۱۲:۵۴:۲۴

با درود و سپاس از گردآوری این مجموعه بی نظیراین تصویر منسوب به مولاناستلطفا تصویر دیگری برای باباطاهر انتخاب فرمایید

ARYAN

۱۳۹۷/۰۸/۲۰ - ۰۹:۳۱:۱۷

چرا از 12 میره 14

مصیب مهرآشیان مسکنی

۱۳۹۷/۱۰/۳۰ - ۲۰:۵۴:۲۰

با سلام و تقدیر و تشکر از این مجموعه زیبا مصراع اول این شعر هم مشکل وزنی دارد و هم دررتقطیع هحایی مفاعیلن مفاعیلن فعولن نمیشود . ولی اگر بگوییم بود دردم همی در مانم از دوستهم وزن و هم تقطیع هجایی ان درست میشود من هرچه از اختیارات شاعری و ایجاز استفاده کردم دریت نشد مگر شعر اصلاح شود

هیچامد

۱۳۹۷/۱۲/۲۲ - ۰۹:۵۴:۵۲

بعد از این دو بیتی این غزل از سعدی جالب هست.پیش ما رسم شکستن نبود عهد وفا راالله الله تو فراموش مکن صحبت ما راقیمت عشق نداند قدم صدق نداردسست عهدی که تحمل نکند بار جفا راگر مخیر بکنندم به قیامت که چه خواهیدوست ما را و همه نعمت فردوس شما راگر سرم می‌رود از عهد تو سر بازنپیچمتا بگویند پس از من که به سر برد وفا را....

سیمین

۱۳۹۸/۰۴/۰۵ - ۰۸:۰۳:۱۶

درود بر شما از این همه شعر، سپاس گذارمسالهاست که گنجور خدمات ارزشمند عرضه می کند

وحید سبزیان‌پور wsabzianpoor@yahoo.com

۱۳۹۹/۰۶/۳۰ - ۰۵:۴۲:۵۷

پیام شاعر: وفاداری در عشق مو: من؛ واکره: واکند، باز کند.درد و درمون؛ وصل و هجرون؛ واکردن و جدانشدن: صنعت تضاد. شرح: شاعر برای اثبات وفاداری در عشق، از تصویری ترسناک استفاده کرده، خود را به¬شکل استعاری گوسفندی دانسته است که قصّاب پوست آن را می‌کند و در بدترین شرایط دوست را رها نمی‌کند.

احمدرضا

۱۳۹۹/۱۲/۱۹ - ۱۴:۳۴:۵۷

سلام و تشگرلهجه محلی در این نوشتار رعایت نشده و صحیح آن به شرح زیر است.بوه درد مو و درمونم از دوستبوه وصل مو و هجرونم از دوستبوه در محلی به جای بود به کار می رود

Hamidreza Ashtari

۱۴۰۲/۱۱/۰۶ - ۱۲:۲۲:۲۴

با سلام، این شعر از جمله اشعار به زبان راجی هست و نه لزوما زبان لری، چراکه زبان لری و راجی بسیار به هم شبیه اند چون هر دو از جمله زبان های کهن هستند. به عنوان یک راجی زبان در خوانش این شعر در زبان ما به جای واکُره، واکِره گفته می شود و درست تر بود اگر الف قافیه به واو تغییر پیدا میکرد به این صورت که: درمونم، هجرونم، جونم.

باباطاهر

دوبیتی شمارهٔ ۱۲

تصاویر و صوت

سید جابر موسوی صالحی :

نظرات