باباطاهر

توضیح مختصر:   کلمه‌ی "خرم" در این دوبیتی برای ضرورت وزن باید بدون تشدید خوانده شود. شاید در لهجه یا گویش باباطاهر نیز آن‌را بی تشدید می‌خوانده‌اند. همچنین در این دو بیتی، قافیه قرار گرفتنِ "دَشت" و "کِشت" از آن دسته عیوب قافیه است که به اصطلاح به آن "اِقوا" گویند و درمیان شعرِ شاعران بزرگ نیز رخ داده است.برای مثال در شعری از فردوسی آمده: نشسته به یک دست او رزدهُشت/که با زند و اُست آمده‌ست از بِهِشت.   بسی هند=بسیاری هستند. بسی شند= بسیاری می‌شوند(می رَوَند).[فعل شدن هنوز هم در برخی گویش ها به معنای رفتن به کار می‌رود] بسی یند= بسیاری می‌آیند. پیوند به وبگاه بیرونی