شیخ بهایی
رباعی شمارهٔ ۱۰
۱
دنیا که دلت ز حسرت او زار است
سرتاسر او تمام، محنتزار است
۲
بالله که دولتش نیرزد به جوی
تالله که نام بردنش هم عار است
نظرات
ناشناس