شیخ بهایی

رباعی شمارهٔ ۱۶

۱

حاجی به طواف کعبه اندر تک و پوست

وز سعی و طواف، هرچه کردست نکوست

۲

تقصیر وی آن است که آرد دگری

قربان سازد، به جای خود، در ره دوست

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

علیرصا

۱۳۹۴/۰۸/۱۴ - ۱۶:۳۸:۵۱

در مصرع چهارم قربان سازد وزن شعر را مختل کرده اگر به جای آن قربانی کند باشد روان تر است

مینا

۱۳۹۴/۰۸/۱۴ - ۱۷:۲۰:۴۱

علیرضا خانمختل نیست چند بار بخوان روان میشودولی نکته ای هست درین رباعی و آن تحریم قربانی کردن است و اینکه حاجی برای بردن نفعی در آخرت و نامی و نانی در دنیا به حج می رود نه به خاطر دوست که دوست نمی شناسد جز خویشتن خویش ، چه رسد به قربانی شدن در ره دوست.

محسن نوری

۱۳۹۵/۰۱/۲۵ - ۱۰:۱۲:۱۶

به نظر منم یه مشکلی داره تو بیت دوم. شاید اینطوری بود بهتر بود:تقصیر وی آن است که قربان سازدچیز دگری به جای خود در ره دوستیاموجود دگر به جای خود در ره دوستیا تقصیر وی آن است که آرد دگریقربان کُندش به جای خود در ره دوست

روحان

۱۳۹۶/۰۸/۳۰ - ۱۵:۲۸:۲۰

به نظرم در مصرع دوم وز سعی و صفا " بهتر باشه. اولا از تکرار طداف جلو گیری میکنه بعدشم سعی صفا و مروه از اعمال حج محسوب میشه مثل طواف و قربانی

نمایش بیشتر