شیخ بهایی
رباعی شمارهٔ ۴۸
۱
ای زاهد خود نمای سجاده به دوش
دیگر پی نام و ننگ، بیهوده مکوش
۲
ستاری او چو گشت در عالم فاش
پنهان چه خوری باده؟ برو فاش بنوش
نظرات