شیخ بهایی
بخش ۱۴ - فی ذم أصحاب التدریس مقصد هم مجرد أظهار الفضل و التلبیس
۱
نان و حلوا چیست؟ این تدریس تو
کان بود سرمایهٔ تلبیس تو
۲
بهر اظهار فضیلت، معرکه
ساختی، افتادی اندر مهلکه
۳
تا که عامی چند سازی دام خویش
با صد افسون، آوری در دام خویش
۴
چند بگشایی سر انبان لاف؟
چند پیمایی گزاف اندر گزاف؟
۵
نی فروعت محکم آمد، نی اصول
شرم بادت از خدا و از رسول
۶
اندرین ره چیست دانی غول تو؟
این ریایی درس نامعقول تو
۷
درس اگر قربت نباشد زان غرض
لیس درسا انه بئس المرض
۸
اسب دولت، برفراز عرش تاخت
آنکه خود را زین مرض آزاد ساخت
تصاویر و صوت
نظرات
سبحان