ملک‌الشعرا بهار
شمارهٔ ۱۰۴ - در ذم می
۱
خرد را عجب آید از این نبید
وز آنکو به نبیدش دل آرمید
۲
می از تن بزداید توان و هوش
فراوان ضرر است اندرین نبید
۳
در آغاز، عروسی بود نکو
به فرجام، عجوزی شود پلید
۴
خدایی که به خیر آفرید خلق
شرانگیزتر از می نیافرید
۵
بسا سرو بلندا که کرد پست
بسا جان گرامی که بشکرید
۶
بسا مرد شریفا که می بخورد
پلیدی به جهان درپراکنید
نظرات
مجید ع