ملک‌الشعرا بهار
شمارهٔ ۲
۱
همی نالم به دردا، همی گریم به زارا
که ماندم دور و مهجور، من از یار و دیارا
۲
الا ای باد شبگیر، ازین شخص زمین‌گیر
ببر نام و خبر گیر، ز یار نامدارا
۳
چو رفتم از خراسان، به دل گشتم هراسان
شدم شخصی دگرسان، خروشان و نزارا
۴
به ری در نام راندم، حقایق برفشاندم
ولیکن دیر ماندم، شده زین‌روی خوارا
۵
نجستم نام ازین شهر، فزودم وام از این شهر
نبردم کام ازین شهر، به جز عیش مرارا
۶
بدا محکوم قهرا، درآکنده به زهرا
پلیدا شوم شهرا، ضعیفا شهریارا
تصاویر و صوت
نظرات