ملک‌الشعرا بهار
شمارهٔ ۲۳
۱
تو اگر خامی و ما سوخته، توفیر بسی است
شعلهٔ عشق نه گیرندهٔ هر خاروخسی است
۲
هر طبیبی نکند چارهٔ این مرده‌دلان
که دوای دل ما درکف عیسی‌نفسی است
۳
گر دل سوخته ره برد به جایی نه عجب
سوی حق راهبر موسی عمران، قبسی است
۴
کاروانی است پراکنده و سرگشته ولیک
خاطر گمشدگان شاد به بانگ جرسی است
۵
طفل راگوشهٔ گهواره جهانی است فراخ
همه آفاق بر همت مردان قفسی است
۶
ای توانگر تو به زر شادی و دانا به ضمیر
هر کسی را به جهان گذران ملتمسی است
۷
شهر ما با عسس و محتسب از دزد پر است
ای‌خوش آن شهر که در باطن هر کس عسسی است
۸
سال‌ها حلقه زدم بر در این خانه «بهار»
بود ظنم به همه عمر که در خانه کسی است
تصاویر و صوت
نظرات