ملک‌الشعرا بهار
شمارهٔ ۷۳
۱
مکن تو با دل من بیش از این به جور سلوک
که ملک زیر و زبر می‌شود ز جور ملوک
۲
لبت به نغمهٔ جان‌بخش چون مسیحا، جان
دهد به پیکر بی‌روح مردم مفلوک
۳
وفا کنی بچشیم و جفا کنی بکشیم
به حکم آن که بتان مالکند و ما مملوک
۴
کند قمر به رخت سجده؟ این بود معلوم
رسد به نور رخت زهره؟ این بود مشکوک
۵
بهار شاهد من در کمال حسن بود
چو آیت و دگران چون قبالهٔ محکوک
تصاویر و صوت
نظرات