ملک‌الشعرا بهار
شمارهٔ ۱۳۷ - قطعهٔ الحاقی در پاسخ فانی سمنانی
۱
فانی، کز زادن چنو سخن آرای
مادر ایام شد عقیم و سترون
۲
خوشا زبن چامهٔ بدیع که باشد
باغی پریاسمین و خیری و سوسن
۳
هر ورقی راکزو دو بیت نگاری
گردد بیغارهٔ پرند ملوّن
۴
دیدم ازبن یک قصیده پاکی طبعش
دید توان نور آفتاب ز روزن
۵
لیک من و فانی‌ایم بندهٔ ناصر
آنکه سروده است این چکامهٔ متقن
۶
«دیر بماندم در این سرای کهن من»
«تاکهنم کرد صحبت دی و بهمن»
تصاویر و صوت
نظرات