
ملکالشعرا بهار
شمارهٔ ۳ - غزل
۱
گفتی که ممیر وخته مو لبیکمه گفتم
هی هی به خدا خوب تو گفتی مو شنفتم
۲
ای شیر نر عشق، تقلای مو پوچه
ای بوده مقدر که به چنگال تو بفتم
۳
تا زور دری تیز بزن بازوی صیاد
مو کِفتَرِ جُون سَختُم و آسُون نَمِیُفتُم
۴
گفتم که به پایت نخلد خار و مو امشو
با جاروی مژگون سر راه تو ره رُفتُم
۵
دیشو به خیال صدف سینهٔ صافت
تا وقت سحر مُروِرِیِ اشک مُسُفتُم
۶
همدوش بهارُم مو که همجفتُمُ همطاق
در بیطَقَتی طاقُم و با یاد تو جُفتُم
نظرات
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳
الهام
مسعود
مسعود
nabavar
پرهام صالحی
عباس
سید
امیر علی شجریان
فیلیپی
nabavar
nabavar
مهیار
حسن عسکری
محمد شاه پوری
حمیدرضا حسن شاهی
یوسف شیردلپور