
ملکالشعرا بهار
شمارهٔ ۵ - غزل
۱
زلفای قجری رِ درهم و بشکسته مکن واز
درهای سِلامت رِ به روم بسته مکن واز
۲
گر ما رِ مِخْیْ، ها، نِمِخْیْ نه، دو کلیمه
اینبار مو رِ مثل همهبار خسته مکن واز
۳
یار اینجیه اِمشو مَخَن آوازه موذن
تام، خادم مِچِّد، درِ گلدسته مکن واز
۴
از زلف کُتا ابروی پیوسته شو و روز
عمرم رِ کُتا، رنجُمِ پیوسته مکن واز
نظرات
حسین
حسین
حسین
علی
عباس
nabavar
ابراهیم
امیر
مصطفی
سید
رضا
عباسی-فسا @abbasi۲۱۵۳
حمیدرضا حسن شاهی
Alireza Yazdanpanah
محمد سقایی
شوکران ایران