بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۱۱۵۹
۱
سَحَرِ طلو‌عِ گلِ دعا که مرادِ اهلِ هِمَم رسد
دلِ سردِ مردهٔ حرص را همه دودِ آه و اَلَم رسد
۲
هوس حلاوه حرص و کد سحر و گل دگر آورد
که دم وداع حواس کس کمر و کلاه و علم رسد
۳
دل طامع و گلهٔ عطا، دم گرم و سرد سوال‌ها
که دهد مراد گدا مگر مدد دوام کرم رسد
۴
سر حرص و مصدر دردسر مسرا گل گهر دگر
که هلاک حاصل مال را همه دم ملال درم رسد
۵
سر و کار عالمِ مرده‌دم هوس مطالعه کرد کم
که علوّ گرد هوا علم همه در سواد عدم رسد
۶
دل سادهٔ هوس و هوا همه را مسلم مدعا
ره دور گرد امل اگر گره آورد گهرم رسد
۷
که دهد مصالح کام دل که دمد دگر گل طالعم
سحر ار دمد رمد آورد، عسل ار دهد همه سم رسد
۸
رگ و هم علم و عمل گسل، مگسل حلاوه درد دل
که مراد اگر همه دل رسد، دل درد و حوصله کم رسد
۹
رم طور مصرع بیدلم، دم و دود سلسله‌ام رسا
کمک د‌‌و عالم امل دمد که سراسر علمم رسد
تصاویر و صوت
نظرات
کژدم