بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۱۵۰۶
۱
چون شرر اقبال هستی بسکه فرصت‌کاه بود
هر کجا گل کرد روز ما همان بیگاه بود
۲
بر خیال پوچ خلقی تردماغ ناز سوخت
شعله هم مغرور گل از پرده های کاه بود
۳
فهم ناقص رمز قرآن محبت درنیافت
ورنه یک سر نالهٔ دل مد بسم‌الله بود
۴
فقر با ان جز بی‌نقش غنا صورت نبست
تاگداگفتیم نامش در نگین شاه بود
۵
در غرور آباد نقش هستی امکان چه یافت
هر کجا عرض کتان دادند نور ماه بود
۶
هیچ کافر مبتلای ناقبولیها مباد
یاد ایامی‌که ما را در دل کس راه بود
۷
دل به جیب محرمی آخر نفس را ره نداد
پیچ و تاب ریسمان از خشکی این چاه بود
۸
گرد دامانی نیفشاندیم و فرصت‌ها گذشت
دست فقر از آستین هم یک دو چین کوتاه بود
۹
جیب خجلت می‌درد ناقدردانی‌های درد
چون سحر ما خنده دانستیم و در دل آه بود
۱۰
تا کجا هنگامهٔ طبع فضول آراستن
عمر مستعجل ز ننگ وضع ما آگاه بود
۱۱
می‌تند بیدل جهانی بر تک و تاز امل
نه فلک یک گردش ما سورهٔ جولاه بود
تصاویر و صوت
نظرات