بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۱۵۲۵
۱
بعد ازینت سبزه خط در سیاهی می‌رود
ای ز خود غافل زمان خوش نگاهی می‌رود
۲
می‌شود سرسبزی این باغ پامال خزان
خوشدلی‌هایت به گرد رنگ کاهی می‌رود
۳
با قد خم‌گشته فکر صید عشرت ابلهی‌ست
همچو موج از چنگ این قلاب ماهی می‌رود
۴
چاره دشوار است در تسخیر وحشت‌پیشگان
نکهت گل هر طرف گردید راهی می‌رود
۵
جان به پیش چشم بیباکت ندارد قیمتی
رایگان این گوهر از دست سپاهی می‌رود
۶
سرخوش پیمانهٔ ناز محیط جلوه‌ایم
موج ما از خود به دوش‌کج‌کلاهی می‌رود
۷
نیست صابون کدورتهای دل غیر ازگداز
چون شود خاکستر از آتش سیاهی می‌رود
۸
صیقل زنگار کلفتها همین آه است و بس
ظلمت شب با نسیم صبحگاهی می‌رود
۹
کیست گردد مانع رنگ از طواف برگ گل
خون من تا دامنت خواهی نخواهی می‌رود
۱۰
از خط او دم مزن بیدل که این حرف غریب
بر زبان خامه ی صنع الاهی می رود
نظرات
حاجی کمال