بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۱۷۰۵
۱
زین بحر بیکران کم هر اعتبار گیر
موج گهر شو و سر خود در کنار گیر
۲
الفت‌پرست کنج دلی، اضطراب چیست
رخت نفس در آینه‌داری قرار گیر
۳
مردان به احتیاط به امن آرمیده‌اند
چندان‌که گرد خویش برآیی حصارگیر
۴
دانا ستم کمینی خفّت نمی‌کشد
برخاستن ز صحبت دونان وقار گیر
۵
وصل هوس کرای تمنا نمی‌کند
این بوالفضول ترک ره انتظارگیر
۶
نقش خیال پردهٔ اعیان نهفته نیست
راز نهان آینه‌ها آشکار گیر
۷
نتوان نگاشت سر خط عبرت به هر مدار
برخیز دوده‌ای ز چراغ مزارگیر
۸
این است اگر فسون هوس بعد مرگ هم
بار نفس چو صبح به دوش غبار گیر
۹
تا خاک گشتن آب ز گوهر نمی‌رود
ای شرم کوش دامن دل استوار گیر
۱۰
هرچند کار چشم نمی‌آید از زبان
ای لب تو احولی‌کن و نامش دوبارگیر
۱۱
مشتی غبار خود ز خیالش به باد ده
طاووس شو فضای جهان در بهار گیر
۱۲
دل چون امام سبحه اگر بفشرد قدم
بیدل ه یک پیاده ره صد سوارگیر
تصاویر و صوت
نظرات
علی خاک باز