بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۲۰۶۵
۱
چو شبنم تا نقاب اعتبار خویش شق کردم
ز شرم زندگی‌گفتم‌کفن پوشم، عرق‌کردم
۲
کف پا می‌شدم ای کاش از بی اعتباریها
جبین‌گردیدم و صد رنگ خجلت در طبق‌کردم
۳
چو صبحم یک تأمل درس جمعیت نشد حاصل
به سطری کز نفس خواندم ز خود رفتن سبق کردم
۴
به حیرت صنعت آیینه را بردم به کار آخر
پریشان بود اجزای تماشا یک ورق کردم
۵
مپرسید از قناعت مشربیهای حیات من
به ساغر آبرویی داشتم سد رمق کردم
۶
به هر جا فکر مستی نیست مخموری نمی‌باشد
هوسهای غذا بود این که خود را مستحق کردم
۷
شبی آمد به یادم گرمی انداز آغوشی
چنان از خود برون رفتم که پندارم عرق کردم
۸
زبان اصطلاح رمز توحیدم که می‌فهمد
که من هرگاه گشتم غافل از خود یاد حق کردم
۹
نفس از دقت فکرم هجوم شعله شد بیدل
نشستم آنقدر در خون که صبحی را شفق کردم
تصاویر و صوت
نظرات