بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۲۱۸۲
۱
ز سودای چشم تو تا کام گیرم
دو عالم فروشم دو بادام گیرم
۲
شهید وفایم ز راحت جدایم
نه مردم به ذوقی که آرام گیرم
۳
سیه مست شهرت نی‌ام ورنه من هم
چو نقش نگین صبح در شام گیرم
۴
ز بس همتم ننگ تزویر دارد
محالست اگر دانه در دام گیرم
۵
چنین کز طلب بی‌نیاز است طبعم
گدا گر شوم ترک ابرام گیرم
۶
چوشبنم چه لافم به سامان هستی
مگر از عرق صورتی وام گیرم
۷
درین انجمن مشرب غنچه دارم
زنم شیشه بر سنگ تا جام‌گیرم
۸
زمانی شود خواب عیشم میسر
که چون نقش پا سایه بر بام گیرم
۹
کمند نفس حرص صیاد عنقاست
به این نارسایی مگر نام گیرم
۱۰
جهان نیست جز اعتبار من و تو
تو تحقیق دان گر من اوهام گیرم
۱۱
تجاهل سر و برگ هستی است بیدل
همه گر وصالست پیغام گیرم
نظرات
عمر شیردل
بسم الله عزیزی