بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۲۱۹۵
۱
به لب حرف طلب دزدم به دل شور هوس سوزم
خیال خام من تا پختگی گیرد نفس سوزم
۲
هوس پردازی‌ام از سیر مقصد باز می‌دارد
چراغم در ره عنقاست گر بال مگس سوزم
۳
دلیل‌کاروان وحشتم افسردگی تا کی
خروشی‌گل‌کنم شمعی به فانوس جرس سوزم
۴
ز یأس مدعا تا چند باشم داغ خاموشی
مدد کن ای نفس تا در بر فریادرس سوزم
۵
خزان رنگ مطلب آنقدر دارد به سامانم
که عالم در فروغ شمع غلتد گر نفس سوزم
۶
ز وهم عجز خجلت می‌کشم در بزم یکتایی
چه سازم عشق مختار است و می‌خواهد هوس سوزم
۷
به رنگ حیرت آیینه غیرت شعله‌ای دارم
که گر روشن شود جوهر به جای خار و خس سوزم
۸
سپند آهی به درد آورد و بیرون جست ازین محفل
شرر واری ببال ای ناله تا من هم قفس سوزم
۹
جهان جلوه چون آیینه رفت از دیده‌ام بیدل
تحیر امتیازم سوخت از داغ چه کس سوزم
تصاویر و صوت
نظرات