بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۲۳۴۸
۱
از چاک گریبان به دلی راه نکردیم
کار عجبی داشت جنون آه نکردیم
۲
دل تیره شد آخر ز هوایی که به سر داشت
این آینه را از نفس آگاه نکردیم
۳
فرصت‌شمری‌های نفس بال امل زد
پرواز شد آن رشته که کوتاه نکردیم
۴
هر چند به صد رنگ دمیدیم درین باغ
پرواز طرب جز به پر کاه نکردیم
۵
چون شمع که از خویش رود سر به گریبان
نقش قدمی نیست که ما چاه نکردیم
۶
صد دشت به هر کوچه دویدیم و لیکن
خاکی به سر از دوری آن راه نکردیم
۷
ماندیم هوس شیفتهٔ کثرت موهوم
از گرد سپه رو به سوی شاه نکردیم
۸
در وصل ز محرومی دیدار مپرسید
شب رفت و نگاهی به رخ ماه نکردیم
۹
چون سایه به حرمانکدهٔ فرصت هستی
روز سیهی بود که بیگاه نکردیم
۱۰
بیدل تو عبث خون مخور از خجلت تحقیق
ماییم که خود را ز خود آگاه نکردیم
نظرات