بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۲۷۴۹
۱
باز آمد در چمن یاد از صفیر بلبلی
رنگ‌گل، طرف عذاری بوی‌سنبل‌کاکلی
۲
سرنگون فکر چون مینای خالی سوختم
مصرع موزون نکردم درزمین قلقلی
۳
لاله وارم دل به حسرت سوخت اماگل نکرد
آنقدر دودی‌که پیچم بر دماغ سنبلی
۴
جز خراش دل چه دارد چرخ دوار از فسون
عقدهٔ ما هم نیاز ناخن بی‌چنگلی
۵
کاش نومیدی به فریادگرفتاران رسد
خانهٔ زنجیر ما را تنگ دارد غلغلی
۶
نفس را تاکی به آرایش مکرم داشتن
پشم هم برپشت خرکم نیست‌گر خواهد جلی
۷
اینقدر از فکر هستی در وبال افتاده‌ایم
جز خم‌گردن درین زندان‌نمی‌باشد غلی
۸
ترک حاجت‌گیر ناموس حیا را پاس‌دار
تا لب از خشکی بر آب رو نیاراید پلی
۹
سرخوش پیمانهٔ میخانهٔ تسلیم باش
حلقهٔ بیرون در هم نیست بی‌جام ملی
۱۰
نیست غافل آفتاب از ذرهٔ بی‌دست و پا
با همه موهومی آخر جزو ما داردکلی
۱۱
بیدل امشب بر سرم چون شمع دست نازکیست؟
خفته‌ام در زیر تیغ و چتر می‌بندم گلی
نظرات