بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۲۷۸۵
۱
معراج ماست پستی، اقبال ما زبونی
عمری‌ست کوکب اشک می‌تابد از نگونی
۲
از ذره تا مه و مهر در عاجزی مساوی‌ست
اینجا کسی ندارد بر هیچ‌کس فزونی
۳
یک گل بهار دارد این رنگ و بو چه حرف‌ست
تهمت کشان نامند بیرونی و درونی
۴
آن به که خاک باشید در سجده‌گاه تسلیم
بر آسمان مبندید از طبع پست دونی
۵
در حرف و صوت دنیا گم گشت فهم عقبا
فرسوده بال عنقا پرواز چند و چونی
۶
در عشق جان کنی هم دارد ثبات جاوید
بنیاد نام فرهاد کرده‌ست بیستونی
۷
نامحرمی به گردن بی‌اعتباری‌ام بست
شد صفر حلقهٔ در از خجلت برونی
۸
ای گمرهان خودسر تحقیر عاجزان چند
از خس عصا گرفته آتش به رهنمونی
۹
در ساز عجز کوشید گردن به مو فروشید
با سرکشی مجوشید تیغ قضاست خونی
۱۰
چندانکه وارسیدیم ز آیینه عکس دیدیم
بیدل تلاش تحقیق بوده‌ست واژگونی
تصاویر و صوت
نظرات