بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۳۷۲
۱
یا حسن‌گیر صورت آفاق یا نقاب
فرش است امتیاز تو از جلوه تا نقاب
۲
گوهر چه عرض موج دهد دردل صدف
دارد لب خموش به روی صدا نقاب
۳
نیرنگ حسن عالمی از پا فکنده است
مشکل‌که خیزد از رخ او بی‌عصا نقاب
۴
ممنون سحربافی اوهام هستی‌ام
ورنه من خراب‌کجا وکجا نقاب
۵
حرف مجازجزبه حقیقت نمی‌کشد
لبیک‌گوست جلوه به فریاد یا نقاب
۶
از برگ‌گل به معنی نکهت رسیده‌ایم
ما را به جلوه‌های توکرد آشنا نقاب
۷
ای عشق جذبه‌ای‌که قدم پیشتر زنیم
یعنی رسانده‌ایم پی خویش تا نقاب
۸
از چهره‌ات،که آینهٔ معنی حیاست
چون پرده‌های دیده نگردد جدا نقاب
۹
شاید عدم به مطلب نایاب وارسد
ای دیده خاک شوکه فشرده است پا نقاب
۱۰
بیدل تأملی که چه دارد بهار وهم
رنگ پریده است به تصویر ما نقاب
نظرات