بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۳۷۶
۱
نی‌ام آنکه به جرأت وصف لبت رسدم خم و پیچ عنان ادب
ز تاً‌مل موج گهر زده‌ام در حسن ادا به زبان ادب
۲
ز حقیقت حرمت و پاس حیا به مزاج غرض‌هوسان چه اثر
که‌گرسنهٔ نان طمع نخورد قسم نمک سر خوان ادب
۳
اگرت ز تردد ننگ طلب دل جمع شود سر و برگ غنا
ز غبار کساد متاع هوس نرسی به زیان دکان ادب
۴
قدمت زه دامن شرم نشد که به معنی کعبه نظر فکنی
به طواف در تو رسد همه‌کس چو تو پا نکشی ز مکان ادب
۵
همه عمر به مکتب کسب فنون دل بی‌خبر تو تپید به خون
نشد آنکه رسد دو نفس سبقت ز معلمی همه‌دان ادب
۶
تب و تاب مراتب عجز رسا به چه ناله کند دل خسته ادا
که اگربه قلم ره خط سپرم همه نقطه دمد ز بنان ادب
۷
زترانهٔ حیرت بیدل من به چه نغمه تپد رگ ساز سخن
که تری شکند دم عرض نفس پر و بال خدنگ کمان ادب
نظرات
نوبی
حمید سلطان
درود
حسام
من
Ali Baba Taj
ایرج بهرامی فر
ایرج بهرامی فر
ایرج بهرامی فر
ایرج بهرامی فر
ایرج بهرامی فر
ایرج بهرامی فر
ایرج بهرامی فر
قطره بقایی
avatzambax