بیدل دهلوی
غزل شمارهٔ ۹۱۲
۱
گر شور مستی‌ام کند اندیشه گردباد
درگردش قدح شکند شیشه گردباد
۲
از رشک وحشتی که گرفته‌ست دامنم
ترسم به پای خوبش زند تیشه گردباد
۳
شور جهان ترانهٔ دود دماغ کیست
صد دشت و در تنیده به یک ربشه گردباد
۴
جولان شوق باک ندارد ز خار و خس
مشکل ز پیش پا کند اندیشه گردباد
۵
نخل جنون علم کش باغ و بهار نیست
سر برنمی‌کشد مگر از بیشه گردباد
۶
هرجا نشان دهند ز سرگشتگان عشق
پیچد به من ز غیرت هم پیشه گردباد
۷
بیدل در این حدیقه نشد جز من آشکار
سرگشتگی نهال وگل ریشه گردباد
نظرات