بلند اقبال

شمارهٔ ۱۳۴

۱

درخواب بسی آن پری آزارمرا کرد

بخت بد من آه که بیدار مرا کرد

۲

گفتم که دلم هست بسی طالب دیدار

بنمود رخ وصورت دیوار مرا کرد

۳

آسیمه سر ازچهره چون نار مرا ساخت

آشفته دل از طره طرار مرا کرد

۴

دین و دل وهوش وخرد از دست مرا برد

از یک نگه آسوده زهر چار مرا کرد

۵

گلقند از آن لعل شکر بار مرا داد

ز آن نرگس بیمار چو بیمار مرا کرد

۶

این می ز کجا بودکه ساقی به یکی جام

برد از سر من مستی و هشیار مرا کرد

۷

فرموده مگر خواجه قبولم به غلامی

کامروز همی جانب بازار مرا کرد

۸

آزار مکن بر دلم ای ترک دل آزار

کز جان وجهان جور تو بیزار مرا کرد

۹

الحمد چه اقبال بلندی است که دارم

منصور صفت عشق تو بردار مرا کرد