بلند اقبال

شمارهٔ ۲۰۲

۱

نگاه بر رخ خوبان اگر گناه شود

مرا بهل که به رویت همی نگاه شود

۲

اگر که پر هما نیست زلف تو از چیست

به فرق هر که زندسایه پادشاه شود

۳

تو را چو طره سیاه است وچشم ومژه سیاه

غمی ندارم اگر بخت من سیاه شود

۴

نه همچو موی توخوشبوی گشته عنبر ومشک

نه همچو روی تو تابنده مهر وماه شود

۵

به مهر وماه نمودم شبیه روی تو را

ز من مرنج اگر بر من اشتباه شود

۶

کند شبیه کس ار مهر و ماه را به رخت

به پیش روی تو باید که عذر خواه شود

۷

غبار خط به رخت ز آه من نشست آری

مگر نه تیره رخ آئینه را زآه شود

۸

تو آن گلی که چواندر چمن شوی پیدا

به پیش روی تو گل خوار چون گیاه شود

۹

به دهر خواهد اگر کس شودبلند اقبال

بیایدش که به پستی چوخاک راه شود