بلند اقبال

شمارهٔ ۲۰۳

جای من وتوزهدا کی به بهشت می شود

خاک من وتو عاقبت کوزه وخشت می شود

قهر خدا ولطف اوهست که جلوه میکند

آن بهتودورخ این به من باغ بهشت می شود

گر بخوریم ما وتو باده ز یک قدح به تو

آتش خرمن و به من شبنم کشت می شود

ورنه دو طفل از چه رو از پدری و مادری

خوب یکی شود یکی همچو تو زشت می شود

آگهی ار تو ز این سبب شرم مکن به من بگو

بهر چه این پلید و آن پاک سرشت می شود