بلند اقبال

شمارهٔ ۳۰۰

به چین زلفت ار مشک ختا گفتم خطا گفتم

تورا مه گفتم ار مه را سها گفتم خطا گفتم

اگر قد تورا سرو سهی خواندم غلط خواندم

وگر خد تو را ماه سما گفتم خطا گفتم

تو را گر سست عهد وسخت دل گفتم مرنج از من

ندانستم غلط کردم خطا گفتم خطا گفتم

نگویدجز به جانان شرح حال خویشتن عاشق

من ار راز دل خود با صبا گفتم خطا گفتم

بلند اقبال مشک افشان کجا باشد هما را پر

اگر آن زلف را پر هما گفتم خطا گفتم